17. szczyt Grupy 20 (G20) zakończył się 16 listopada przyjęciem Deklaracji Szczytu na Bali, ciężko wywalczonego wyniku. Ze względu na obecną złożoną, poważną i coraz bardziej niestabilną sytuację międzynarodową wielu analityków stwierdziło, że deklaracja Szczytu na Bali może nie zostać przyjęta tak jak na poprzednich szczytach G20. Donoszono, że Indonezja, kraj gospodarz, opracowała plan. Jednak przywódcy krajów uczestniczących poradzili sobie z różnicami w pragmatyczny i elastyczny sposób, szukali współpracy z wyższej pozycji i silniejszego poczucia odpowiedzialności oraz osiągnęli szereg ważnych konsensusów.

Widzieliśmy, że duch poszukiwania wspólnego gruntu przy jednoczesnym odkładaniu różnic na bok, po raz kolejny odegrał przewodnią rolę w krytycznym momencie rozwoju ludzkości. W 1955 r. premier Zhou Enlai również zaproponował politykę „poszukiwania wspólnego gruntu przy jednoczesnym odkładaniu różnic na bok” podczas uczestnictwa w Azjatycko-Afrykańskiej Konferencji Bandung w Indonezji. Wdrażając tę ​​zasadę, Konferencja Bandung stała się epokowym kamieniem milowym w historii świata. Od Bandungu do Bali, ponad pół wieku temu, w bardziej zróżnicowanym świecie i wielobiegunowym krajobrazie międzynarodowym, poszukiwanie wspólnego gruntu przy jednoczesnym zachowaniu różnic stało się bardziej istotne. Stało się główną zasadą przewodnią w zakresie obsługi stosunków dwustronnych i rozwiązywania globalnych wyzwań.

Niektórzy nazwali szczyt „ratunkiem dla światowej gospodarki zagrożonej recesją”. Patrząc z tej perspektywy, ponowne potwierdzenie przez liderów ich zaangażowania we wspólną pracę nad rozwiązaniem globalnych wyzwań gospodarczych niewątpliwie wskazuje na udany szczyt. Deklaracja jest oznaką sukcesu szczytu na Bali i zwiększyła zaufanie społeczności międzynarodowej do właściwego rozwiązania globalnej gospodarki i innych globalnych problemów. Powinniśmy dać kciuk w górę prezydencji indonezyjskiej za dobrze wykonaną pracę.

Większość amerykańskich i zachodnich mediów skupiła się na wyrażeniu w Deklaracji konfliktu między Rosją a Ukrainą. Niektóre amerykańskie media stwierdziły również, że „Stany Zjednoczone i ich sojusznicy odnieśli wielkie zwycięstwo”. Należy powiedzieć, że ta interpretacja jest nie tylko jednostronna, ale także całkowicie błędna. Wprowadza ona międzynarodową uwagę w błąd oraz zdradza i lekceważy wielostronne wysiłki tego szczytu G20. Oczywiste jest, że amerykańska i zachodnia opinia publiczna, która jest ciekawa i wyprzedzająca, często nie odróżnia priorytetów od priorytetów lub celowo myli opinię publiczną.

Deklaracja na samym początku uznaje, że G20 jest najważniejszym forum globalnej współpracy gospodarczej, a nie „forum do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa”. Główną treścią Deklaracji jest promowanie światowej odbudowy gospodarczej, rozwiązywanie globalnych wyzwań i położenie fundamentów pod silny, zrównoważony, zrównoważony i inkluzywny wzrost. Od pandemii, ekologii klimatu, transformacji cyfrowej, energii i żywności po finanse, umorzenie długów, wielostronny system handlowy i łańcuch dostaw, szczyt odbył wiele wysoce profesjonalnych i praktycznych dyskusji i podkreślił znaczenie współpracy w różnych dziedzinach. To są najważniejsze punkty, perły. Muszę dodać, że stanowisko Chin w sprawie Ukrainy jest spójne, jasne i niezmienne.

Kiedy Chińczycy czytają DOC, natkną się na wiele znanych słów i wyrażeń, takich jak podtrzymywanie supremacji ludu w walce z epidemią, życie w harmonii z naturą i ponowne potwierdzenie naszego zaangażowania w zerową tolerancję korupcji. Deklaracja wspomina również o inicjatywie szczytu w Hangzhou, która odzwierciedla wybitny wkład Chin w wielostronny mechanizm G20. Ogólnie rzecz biorąc, G20 odegrało swoją podstawową funkcję jako platforma globalnej koordynacji gospodarczej, a multilateralizm został podkreślony, co jest tym, czego Chiny oczekują i co starają się promować. Jeśli chcemy powiedzieć „zwycięstwo”, jest to zwycięstwo multilateralizmu i współpracy korzystnej dla obu stron.

Oczywiście, te zwycięstwa są wstępne i zależą od przyszłej realizacji. G20 ma duże nadzieje, ponieważ nie jest „gabinetem rozmów”, ale „zespołem działań”. Należy zauważyć, że fundamenty współpracy międzynarodowej są nadal kruche, a płomień współpracy nadal wymaga starannego pielęgnowania. Następnie, koniec szczytu powinien być początkiem, w którym kraje będą honorować swoje zobowiązania, podejmować bardziej konkretne działania i dążyć do większych namacalnych rezultatów zgodnie ze szczegółowym kierunkiem określonym w DOC. W szczególności główne kraje powinny przewodzić przykładem i wstrzyknąć światu więcej zaufania i siły.

Na marginesie szczytu G20, rakieta rosyjskiej produkcji wylądowała w polskiej wiosce niedaleko granicy z Ukrainą, zabijając dwie osoby. Nagły incydent wywołał obawy przed eskalacją i zakłóceniem porządku obrad G20. Jednak reakcja odpowiednich krajów była stosunkowo racjonalna i spokojna, a G20 zakończyło się gładko, zachowując ogólną jedność. Ten incydent po raz kolejny przypomina światu o wartości pokoju i rozwoju, a konsensus osiągnięty na szczycie na Bali ma ogromne znaczenie dla dążenia do pokoju i rozwoju ludzkości.