XVII Szczyt Grupy 20 (G20) zakończył się 16 listopada przyjęciem Deklaracji Szczytu na Bali, co było wynikiem ciężkiej pracy. Ze względu na obecną złożoną, poważną i coraz bardziej niestabilną sytuację międzynarodową, wielu analityków uważa, że deklaracja ze Szczytu na Bali może nie zostać przyjęta tak, jak miało to miejsce w przypadku poprzednich szczytów G20. Donoszono, że Indonezja, kraj gospodarz, przygotowała plan. Jednak przywódcy państw uczestniczących rozwiązywali różnice w sposób pragmatyczny i elastyczny, zabiegając o współpracę z wyższej pozycji i silniejsze poczucie odpowiedzialności, osiągając szereg ważnych konsensusów.

Przekonaliśmy się, że duch poszukiwania wspólnego gruntu przy jednoczesnym odkładaniu różnic na bok po raz kolejny odegrał kluczową rolę w przełomowym momencie rozwoju ludzkości. W 1955 roku premier Zhou Enlai, uczestnicząc w Azjatycko-Afrykańskiej Konferencji w Bandungu w Indonezji, również zaproponował politykę „poszukiwania wspólnego gruntu przy jednoczesnym odkładaniu różnic na bok”. Wdrażając tę zasadę, Konferencja w Bandungu stała się kamieniem milowym w historii świata. Od Bandungu po Bali, ponad pół wieku temu, w bardziej zróżnicowanym świecie i wielobiegunowym krajobrazie międzynarodowym, poszukiwanie wspólnego gruntu przy jednoczesnym respektowaniu różnic zyskało na znaczeniu. Stało się ono główną zasadą przewodnią w relacjach dwustronnych i rozwiązywaniu globalnych wyzwań.

Niektórzy nazwali szczyt „ratunkiem dla globalnej gospodarki zagrożonej recesją”. Patrząc z tej perspektywy, ponowne potwierdzenie przez przywódców ich zaangażowania we wspólną pracę nad rozwiązaniem globalnych wyzwań gospodarczych niewątpliwie wskazuje na sukces szczytu. Deklaracja jest dowodem sukcesu szczytu na Bali i zwiększyła zaufanie społeczności międzynarodowej do właściwego rozwiązania globalnej gospodarki i innych globalnych problemów. Powinniśmy wyrazić uznanie dla prezydencji indonezyjskiej za dobrze wykonaną pracę.

Większość amerykańskich i zachodnich mediów skupiła się na wyrażeniu w Deklaracji konfliktu między Rosją a Ukrainą. Niektóre amerykańskie media stwierdziły również, że „Stany Zjednoczone i ich sojusznicy odnieśli wielkie zwycięstwo”. Trzeba przyznać, że taka interpretacja jest nie tylko jednostronna, ale wręcz całkowicie błędna. Wprowadza ona w błąd międzynarodową uwagę, zdradzając i lekceważąc wielostronne wysiłki szczytu G20. Oczywiście, amerykańska i zachodnia opinia publiczna, która jest dociekliwa i uprzedzająca, często nie odróżnia priorytetów od priorytetów lub celowo wprowadza opinię publiczną w błąd.

Deklaracja na samym początku uznaje, że G20 jest najważniejszym forum globalnej współpracy gospodarczej, a nie „forum rozwiązywania kwestii bezpieczeństwa”. Głównym celem Deklaracji jest wspieranie światowej odbudowy gospodarczej, stawianie czoła globalnym wyzwaniom i budowanie fundamentów silnego, zrównoważonego, zrównoważonego i inkluzywnego wzrostu. Od pandemii, ekologii klimatu, transformacji cyfrowej, energetyki i żywności, po finanse, umorzenie długu, wielostronny system handlowy i łańcuch dostaw – szczyt odbył wiele wysoce profesjonalnych i praktycznych dyskusji, podkreślając wagę współpracy w różnych dziedzinach. To są najważniejsze punkty, perełki. Muszę dodać, że stanowisko Chin w sprawie Ukrainy jest spójne, jasne i niezmienne.

Czytając Deklarację, Chińczycy natkną się na wiele znanych słów i wyrażeń, takich jak wspieranie dominacji ludu w walce z epidemią, życie w harmonii z naturą oraz potwierdzenie naszego zobowiązania do zerowej tolerancji wobec korupcji. W Deklaracji wspomniano również o inicjatywie Szczytu w Hangzhou, która odzwierciedla wybitny wkład Chin w wielostronny mechanizm G20. Ogólnie rzecz biorąc, G20 spełniło swoją podstawową funkcję platformy globalnej koordynacji gospodarczej, a multilateralizm został podkreślony, na co Chiny liczą i co starają się promować. Jeśli chcemy powiedzieć „zwycięstwo”, to jest to zwycięstwo multilateralizmu i współpracy przynoszącej korzyści obu stronom.

Oczywiście, te zwycięstwa mają charakter wstępny i zależą od przyszłej realizacji. Grupa G20 wiąże duże nadzieje, ponieważ nie jest „miejscem rozmów”, lecz „zespołem działania”. Należy zauważyć, że fundamenty współpracy międzynarodowej są wciąż kruche, a płomień współpracy wymaga starannego podtrzymywania. Zakończenie szczytu powinno być dla państw początkiem wywiązywania się ze swoich zobowiązań, podejmowania bardziej konkretnych działań i dążenia do osiągnięcia bardziej wymiernych rezultatów, zgodnie z konkretnym kierunkiem określonym w Dokumencie. W szczególności główne państwa powinny dawać przykład i zaszczepiać w świecie więcej zaufania i siły.

Na marginesie szczytu G20, rosyjski pocisk rakietowy wylądował w polskiej wsi niedaleko granicy z Ukrainą, zabijając dwie osoby. Ten nagły incydent wywołał obawy przed eskalacją konfliktu i zakłóceniem porządku obrad G20. Jednak reakcja zaangażowanych państw była stosunkowo racjonalna i spokojna, a szczyt G20 zakończył się bez zakłóceń, przy zachowaniu ogólnej jedności. Ten incydent po raz kolejny przypomina światu o wartości pokoju i rozwoju, a konsensus osiągnięty na szczycie na Bali ma ogromne znaczenie dla dążenia do pokoju i rozwoju ludzkości.