17. szczyt Grupy 20 (G20) zakończył się 16 listopada przyjęciem Deklaracji ze szczytu na Bali, co było wynikiem z trudem wypracowanym. Ze względu na obecną złożoną, poważną i coraz bardziej niestabilną sytuację międzynarodową wielu analityków twierdzi, że deklaracja ze szczytu na Bali może nie zostać przyjęta tak jak poprzednie szczyty G20. Doniesiono, że Indonezja, kraj-gospodarz, opracowała plan. Jednakże przywódcy uczestniczących krajów poradzili sobie z różnicami w sposób pragmatyczny i elastyczny, poszukiwali współpracy na wyższym stanowisku i z większym poczuciem odpowiedzialności, i osiągnęli szereg ważnych konsensusów.

Widzieliśmy, że duch poszukiwania wspólnej płaszczyzny przy jednoczesnym odkładaniu różnic na półkę po raz kolejny odegrał wiodącą rolę w krytycznym momencie rozwoju człowieka. W 1955 r. premier Zhou Enlai, uczestnicząc w azjatycko-afrykańskiej konferencji w Bandung w Indonezji, również przedstawił politykę „szukania wspólnej płaszczyzny porozumienia, jednocześnie odkładając na bok różnice”. Wdrażając tę ​​zasadę, Konferencja w Bandung stała się epokowym kamieniem milowym w historii świata. Od Bandung po Bali, ponad pół wieku temu, w bardziej zróżnicowanym świecie i wielobiegunowym krajobrazie międzynarodowym, poszukiwanie wspólnej płaszczyzny przy jednoczesnym zachowaniu różnic stało się coraz bardziej istotne. Stało się główną zasadą przewodnią w zarządzaniu stosunkami dwustronnymi i rozwiązywaniu globalnych wyzwań.

Niektórzy nazywają szczyt „ratunkiem dla gospodarki światowej zagrożonej recesją”. Jeśli spojrzeć na to w tym świetle, potwierdzenie przez przywódców ich zaangażowania w ponowną współpracę w celu stawienia czoła globalnym wyzwaniom gospodarczym niewątpliwie wskazuje na sukces szczytu. Deklaracja jest oznaką sukcesu Szczytu na Bali i zwiększyła zaufanie społeczności międzynarodowej co do właściwego uregulowania gospodarki światowej i innych kwestii globalnych. Powinniśmy wyrazić uznanie dla prezydencji indonezyjskiej za dobrze wykonaną pracę.

Większość mediów amerykańskich i zachodnich skupiła się na zawartym w Deklaracji wyrazie konfliktu między Rosją a Ukrainą. Niektóre amerykańskie media podały także, że „Stany Zjednoczone i ich sojusznicy odnieśli wielkie zwycięstwo”. Trzeba przyznać, że taka interpretacja jest nie tylko jednostronna, ale i całkowicie błędna. Wprowadza to w błąd międzynarodową uwagę oraz zdradza i lekceważy wielostronne wysiłki podjęte na szczycie G20. Oczywiście amerykańska i zachodnia opinia publiczna, ciekawa i wyprzedzająca, często nie odróżnia priorytetów od priorytetów lub celowo wprowadza w błąd opinię publiczną.

W Deklaracji na samym początku uznano, że G20 jest najważniejszym forum globalnej współpracy gospodarczej, a „nie forum rozwiązywania kwestii bezpieczeństwa”. Główną treścią Deklaracji jest promowanie ożywienia gospodarczego na świecie, stawienie czoła globalnym wyzwaniom i położenie podwalin pod silny, zrównoważony, zrównoważony wzrost sprzyjający włączeniu społecznemu. Od pandemii, ekologii klimatycznej, transformacji cyfrowej, energii i żywności po finanse, umorzenie długów, wielostronny system handlowy i łańcuch dostaw – na szczycie odbyło się wiele wysoce profesjonalnych i praktycznych dyskusji oraz podkreślono znaczenie współpracy w różnych dziedzinach. To są najważniejsze elementy, perły. Dodam, że stanowisko Chin w sprawie ukraińskiej jest spójne, jasne i niezmienne.

Czytając Dokument DOC, Chińczycy natkną się na wiele znanych słów i wyrażeń, takich jak podtrzymywanie ludzkiej supremacji w walce z epidemią, życie w harmonii z naturą i potwierdzenie naszego zaangażowania na rzecz zerowej tolerancji dla korupcji. W Deklaracji wspomina się także o inicjatywie szczytu w Hangzhou, która odzwierciedla wyjątkowy wkład Chin w wielostronny mechanizm G20. Ogólnie rzecz biorąc, G20 spełniło swoją podstawową funkcję jako platforma globalnej koordynacji gospodarczej i podkreślano multilateralizm, na co Chiny mają nadzieję i co starają się promować. Jeśli chcemy powiedzieć „zwycięstwo”, jest to zwycięstwo multilateralizmu i współpracy, w której wygrywają obie strony.

Oczywiście te zwycięstwa mają charakter wstępny i zależą od przyszłej realizacji. G20 wiąże duże nadzieje, ponieważ nie jest „punktem rozmów”, ale „zespołem działania”. Należy zauważyć, że fundamenty współpracy międzynarodowej są nadal kruche, a płomień współpracy nadal wymaga starannego pielęgnowania. Następnie koniec szczytu powinien być początkiem wywiązania się krajów ze swoich zobowiązań, podjęcia bardziej konkretnych działań i dążenia do większych wymiernych rezultatów zgodnie z konkretnym kierunkiem określonym w DOC. W szczególności największe kraje powinny dawać przykład i dodawać światu więcej pewności i siły.

Na marginesie szczytu G20 rosyjski pocisk wylądował w polskiej wiosce niedaleko granicy z Ukrainą, zabijając dwie osoby. Nagły incydent wzbudził obawy przed eskalacją i zakłóceniem porządku obrad G20. Jednakże reakcja odpowiednich krajów była stosunkowo racjonalna i spokojna, a szczyt G20 zakończył się gładko, przy zachowaniu ogólnej jedności. To wydarzenie po raz kolejny przypomina światu o wartości pokoju i rozwoju, a konsensus osiągnięty na szczycie na Bali ma ogromne znaczenie dla dążenia do pokoju i rozwoju ludzkości.