Zaciski sprężynowe są zwykle wykonane z paska stali sprężynowej, przyciętego tak, że jedna strona ma wąski występ pośrodku na końcu, a druga strona ma parę wąskich występów po obu stronach. Końce tych występów są następnie wyginane na zewnątrz, a pasek zwijany w pierścień, przy czym wystające wypustki zazębiają się.

Aby użyć opaski, odsłonięte wypustki dociska się do siebie (zwykle za pomocą szczypiec), zwiększając średnicę pierścienia, a opaskę wsuwa się na wąż poza część, która wejdzie na zadzior. Następnie wąż mocuje się na kolcu, zacisk ponownie się rozciąga, nasuwa na część węża nad kolcem, a następnie zwalnia, dociskając wąż do kolca.

Zaciski tej konstrukcji są rzadko używane do wysokich ciśnień lub dużych węży, ponieważ wymagałyby nieporęcznych ilości stali, aby wytworzyć wystarczającą siłę zaciskania, i nie można było z nimi pracować przy użyciu samych narzędzi ręcznych. Są powszechnie stosowane w przewodach układu chłodzenia samochodów o średnicy kilku cali, na przykład w większości Volkswagenów chłodzonych wodą

Zaciski sprężynowe szczególnie nadają się do ciasnych lub w inny sposób niewygodnych miejsc, gdzie inne typy zacisków wymagałyby narzędzi dokręcających stosowanych pod wąskimi i prawdopodobnie niedostępnymi kątami. Dzięki temu są szczególnie popularne w zastosowaniach takich jak komory silników samochodowych i do zabezpieczania połączeń karbowych w układach chłodzenia wodnego komputerów PC.